Δυσκολεύτηκα πολύ να αποφασίσω πώς θα ξεκινήσω αυτό το άρθρο. Άρχισα, με εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες για το τι είναι η αναπηρία και τι συμβολίζει η συγκεκριμένη ημέρα, και συνέχισα με πεζούς ορισμούς. Τελικά, όμως, σκέφτηκα πως αυτά τα ακούτε, τα διαβάζετε, τα γνωρίζετε όλοι, λίγο-πολύ. Θα ήθελα λοιπόν να μιλήσω μέσα από την καρδιά μου, με βάση τη δική μου ζωή, τα δικά μου βιώματα και εμπειρίες.
Καταρχάς, η αναπηρία δεν είναι ντροπή. Η λέξη “αναπηρία” υπάρχει, δεν είναι απαγορευμένη, και δεν μας ενοχλεί να την ακούμε (εμένα τουλάχιστον), εφόσον βέβαια αυτό δεν γίνεται απαξιωτικά. Δεν πρέπει να την αφήνουμε να μας προσδιορίζει αλλά ούτε και να την αγνοούμε. Τι σημαίνει αυτό; Στην προσπάθειά μου να ζήσω περισσότερο όπως οι άλλοι, κούρασα και ταλαιπώρησα τον εαυτό μου, με το να παριστάνω ότι τα προβλήματα αυτά δεν υπάρχουν. Αυτό όμως ήταν μεγάλο λάθος για πολλούς λόγους που δεν χρειάζεται να αναλύσω εδώ.
Υπάρχει μια φράση που κάποιοι την είχαν και την έχουν κάνει καραμέλα: “Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω”. Είναι η μεγαλύτερη βλακεία που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου. Φυσικά και υπάρχει “δεν μπορώ”. Κανένας δεν μπορεί να τα κάνει όλα και όποιος σας πει το αντίθετο ψεύδεται ασύστολα. Υπάρχει και το “δεν μπορώ”, και το “δεν θέλω”, και το “φοβάμαι” αλλά και το “δεν αντέχω άλλο, μπούχτισα”. Να τολμάτε να τα πείτε όταν το έχετε ανάγκη λοιπόν! Και να μην φοβάστε ότι θα κριθείτε, γιατί κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σας κρίνει.
Από την άλλη ωστόσο, να μάθετε να ζείτε με τις αναπηρίες σας. Να συμβιώνετε με αυτές και να προσπαθείτε να βελτιώσετε με κάθε τρόπο τη ζωή σας. Όσο, όπως και με όποιον τρόπο μπορείτε. Να προσπαθήσετε να μετατρέψετε τα προβλήματα σε ιδιαιτερότητες. Να διεκδικείτε τα δικαιώματά σας με σωστό τρόπο, αλλά να θυμάστε πάντα ότι σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν μας χαρίζεται. Να διεκδικείτε λοιπόν όσα σας αξίζουν και σας ανήκουν, αλλά να μην θεωρείτε ιδεδομένο ότι επειδή είστε ΑμΕΑ, πρέπει όλοι να σας υπηρετούν ή ότι όλα σας ανήκουν και σας αξίζουν, ή ότι τέλος όλοι σας χρωστάνε.
Δεν κερδίζουμε, και δεν πρέπει να κερδίζουμε, τους άλλους με την ιδιότητά μας ως ΑμΕΑ, αλλά με τη συμπεριφορά μας ως άνθρωποι. Να θυμάστε ότι δεν είμαστε ούτε κατώτεροι από τους υπόλοιπους, αλλά ούτε και ανώτεροι, είμαστε απλά διαφορετικοί. Δεν μας λείπει κάτι, αλλά ούτε υπερέχουμε. Διαφέρουμε. Μπορεί να μας λείπουν κάποια χαρακτηριστικά, έχουμε όμως κάτι άλλο. Δύναμη. Όλοι μας και ακόμα και όσοι δεν το νιώθουμε ακόμα ή δεν το πιστεύουμε, πρέπει να την αναζητήσουμε. Είναι εκεί, κρυμμένη μέσα μας και περιμένει να την βρούμε και να την βγάλουμε στην επιφάνεια.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω κάποια πράγματα απευθυνόμενη στο κράτος, στην πολιτεία, στην κοινωνία. Όπως ήδη είπα, δεν είμαστε ούτε ανώτεροι, ούτε κατώτεροι από εσάς, είμαστε απλά διαφορετικοί. Θέλουμε απλά να μας βοηθήσετε να δημιουργήσουμε μια χώρα προσβάσιμη για όλους. Να μπορούν όλοι να κυκλοφορούν με άνεση και ασφάλεια, να υπάρχει υποτιτλισμός, νοηματική και όλες οι απαραίτητες προδιαγραφές για τη διευκόλυνση μας. Είτε όσων έχουν κινητικές δυσκολίες, είτε όσων έχουν ακουστικά προβλήματα η έλλειψη όρασης. Είτε μιλάμε για νοητική αναπηρία, είτε για σωματική. Όλοι έχουμε την ίδια ανάγκη αλλά και τα ίδια δικαιώματα να βρισκόμαστε δίπλα σας και ανάμεσά σας.
Θέλουμε να μας συμπεριλάβετε στην επαγγελματική ζωή αυτού του τόπου. Να μας δίνετε ευκαιρίες για δουλειά και να μη φοβάστε να μας εμπιστευθείτε. Θέλουμε μια κοινωνία αποδοχής, που να μη μας κοιτάζει περίεργα σαν να είμαστε “κάτι άλλο”, που να μην μας θεωρεί άχρηστους, ανίκανους ή παρίες. Έτσι θα μπορούμε κι εμείς να ζήσουμε βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις χωρίς όμως να φοβόμαστε ή να ντρεπόμαστε να ζητήσουμε βοήθεια όποτε την έχουμε ανάγκη.
Χρειαζόμαστε ένα κράτος Πρόνοιας και όχι ένα κράτος οίκτου.
Χρειαζόμαστε μια κοινωνία αποδοχής και όχι μια κοινωνία λύπησης.
Χρειαζόμαστε έναν κόσμο προσβάσιμο.
Χρειαζόμαστε τη δύναμη να διεκδικούμε αυτά που μας αξίζουν.
Χρειαζόμαστε τη δική μας φωνή, τα δικά μας μάτια, τα δικά μας αυτιά.
Ίσως έτσι μπορούμε όντως να γιορτάζουμε κάθε χρόνο την 3η Δεκεμβρίου ως μια μέρα αφιερωμένη στα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια όλων, ανεξαρτήτως των διαφορών μας.
1 Comment