7/6/2006
Μερά σταθμός για το πέρασμα μου σε έναν νέο μαγικό κόσμο. Τον κόσμο της ακοης με το κοχλιακό εμφύτευμα.
Σαν σήμερα που γράφω αυτό το post έκανα μια από τις μεγαλύτερς επεμβάσεις της ζωής μου αλλά και την μοναδική ή οποία κατέληξε σε κάτι καλό! Το κοχλιακό εμφύτευμα ειναι μια “συσκευή” με δύο μέρη. Το ένα μέρος είναι ένας μαγνήτης που εμφυτεύεται στο οστό του κεφαλιού με χειρουργική επέμβαση, πίσω από το αυτί, και το άλλο μέρος, το εξωτερικό είναι ο επεξεργαστής. Ο επεξεργαστής συνδεεται κι αυτός σ’ενα μαγνητάκι που “κολλάει” σ’εκεινο που ειναι εμφυτευμένο στο κεφαλι. Ο επεξεργαστής, προσλαμβάνει τα ερεθίσματα, τα “επεξεργάζεται” και τα “μετατρέπει” σε μηνύματα τα οποια μεταδίδει στο ακουστικό νεύρο. Αυτό λοιπόν με βοήθησε να γνωρίσω ξανά από την αρχή τον μαγικό κόσμο των ήχων!
Ξεκίνησα να χάνω την ακοή μου στην ηλικία των 8 ετών σταδιακά, ενώ ουσιαστικά την έχασα γύρω στα 23-24 όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο . Ξεκίνησα με φαρμακευτική αγωγή που δεν προσέφερε απολύτως τπτ,παρά μια αηδία!! Σε πρώτη φάση, μέχρι τα 14 μου περίπου, φόρεσα μόνο στο ένα αυτί το μικρό ακουστικό “πόρος” ενώ στα 14 περίπου αν θυμάμαι καλά συνειδητοποίησα ότι δεν με καλυπτε και φόρεσα τα γνωστά ακουστικά με τα εκμαγεία.Και στα δυο αυτιά αυτή τη φορά.
Στα 24-25 όμως ανακάλυψα την σωτηρία μου. Όταν πηγα στο πανεπιστημιο και παρακολουθούσα τις διαλέξεις συνειδητοποίησα οτι ουτε τα άλλα ακουστικά εν τελει με κάλυπταν. Ξαφνικά, άρχισα να έχω κατι περίεργα στ’αυτια… κατι περίεργες καταστάσεις, πως εχουμε σκοτοδίνη στα ματια???Ε εγώ την ειχα στ’αυτια. εκει που καθομουν και μιλουσα στο τηλεφωνο πχ, σταματουσα να ακουω και άλλα τέτοια όμορφα! Μετά από πολλές έρευνες καταλήξαμε στην επέμβαση κοχλιακού εμφυτεύματος.
Και για να κάνουμε και λίγο χιούμορ μετά την επέμβαση μετατράπηκα αυτόματα σε hi fi-stereo-ρομποτάκι!!!!γιατι hi fi stereo θα μου πειτε??? Μα γιατί έχω και τηλεκοντρόλ!!! Μ’ενα κουμπί μπάινω από τη στρούγκα, στη μουγκα απευθείας και τούμπαλιν!!!! Επίσης είμαι και hitech pc!!! Αμε! Επειδη ο επεξεργαστής είναι σαν αυτους του υπολογιστή, πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες ρυθμίσεις απο τους τεχνικούς προκειμένου να προσαρμοστούν στις ανάγκες του καθενός. Σου προσφέρονται διάφορα προγραμματα που μπορείς να επιλέξεις ανάλογα με την κατάσταση την οποία ζεις την δεδομένη στιγμή. Πχ έχεις ένα προγραμμα για την καθημερινότητα σου, ένα για την τηλεόραση κ τη μουσική, ένα για όταν εχει πολυ φασαρία κλπ. Και στο τσακιρ κέφι, αν εισαι και μπουζουκόργιο σαν εμένα τους ζητας να στο ρυθμίσουν να παίζει μόνο Καιτούλα (πλακα κάνω 😛 #όχι_βέβαια). Καθώς η τεχνολογία προχωρά μαζί με τον νέο επεξεργαστή αναβαθμίστηκα :P. Καταρχήν αγόρασα άλλη μια συσκευή που είναι όπως τα γνωστα bluetooth ακουστικά Είναι σαν μεσάζοντας ανάμεσα στο κοχλιακό και στο κινητό, την τηλεόραση, τον υπολογιστή σου, το mp3 player και ότι άλλο μπορεί να έχει bluetooth. Αυτό είναι μεγάλη ευκολία και με εχει βοηθησει πάρα πολύ σε πολλά πράγματα.
Κατά δεύτερον μπορώ πλέον, με ένα ειδικό κάλυμμα, να κολυμπάω με το κοχλιακό μου. Αυτό για μενα ηταν μεγάλη συγκίνηση την πρωτη φορά που το κατάφερα. Καταρχήν μπορώ να συζητώ με όποιον είμαι στη θάλασσα. Μπορώ να ακούω όλους τους ήχους και να νιώθω οτι δεν ειμαι απομονωμένη από τον υπόλοιπο κοσμο! Είναι καταπληκτικό!
Η αλήθεια ειναι οτι όλη η υπόθεση κοχλιακό εμφύτευμα δεν ειναι καθόλου απλή αλλα όχι και ακατόρθωτη αν το παρει κανείς απόφαση και το παλέψει. 18χρόνια μετά, βλέπω διαφορές που ουτε τις φανταζόμουν. Θα μου πειτε καλα λίγα ειναι τα 18 χρόνια; Ε αν σκεφτει κανεις οτι από τα 8 μου ως τα 25 μου η ακοή μου ήταν πάντα “ελλιπής” και υπολειτουργική και πάντα διάβαζα τα χειλη ειναι μια χαρα κ ακόμα εχω δρόμο. Θέλει πολυ επιμονή το κοχλιακό. Θυμάμαι οτι οταν το φόρεσα για πρώτη φορά ολοι οι ήχοι ήταν “μεταλικοί” και δεν αναγνωριζα τπτ. Να σας εξηγησω καταρχην οτι η ακοη με το κοχλιακό, ειναι μια νέα εμπειρία. Ειναι σαν να μαθαίνεις μια ξένη γλώσσα από την αρχή. Πρεπει λοιπον να μάθεις στο αυτί, ή καλύτερα στο ακουστικο νεύρο να αναγνωρίζει το ερέθισμα που ακουει. Είχαμε ξεκινήσει λοιπον με τους γονεις, σε πρώτη φάση να προσπαθώ να μάθω ήχους. Πχ το χτυπημα στο ντουλαπι, ή στο ποτήρι, το κλεισιμο ενος ντουλαπιου, η το χτυπημα του χεριού στο τραπέζι , η στην πόρτα.
Καθε φορα που εβγαινα εξω άκουγα τους ήχους και ρωτουσα τι ακουω, ούτως ώστε να μπορω να συνδυάζω τα περισσότερα. Θυμαμαι οτι αναγνώρισα αμέσως το κελαηδημα του πουλιού, το γαύγισμα του σκυλου, τη μηχανή το αυτοκίνητο και η χαρά μου ηταν μεγάλη γιατι με το απλο ακουστικο ακουγα απλά σφυρίγματα και κρότους. δεν ήταν τοσο ξεκάθαρος ο ήχος. Η δευτερη φαση ηταν τα γράμματα, οι φθόγγοι οι συλλαβές και γενικά η προσπάθεια να ξεπεράσω την χειλεοαναγνωση. Αυτό φυσικά δεν το εχω καταφέρει ακόμα, αλλα μπορώ να πω οτι ειμαι σε αρκετά καλό δρόμο. Ξεκινήσαμε να μαθαίνω τα γράμματα. Εκει ήταν τραγικό διοτι ακομα οι ήχοι δεν ήταν ξεκάθαροι στο αυτί.Μετά από πολλές ρυθμίσεις κατάφερα να εχω μια πιο καθαρή “εικόνα” αυτού που άκουγα, ειδικά με τα φωνήεντα όπου αντιμετώπισα μεγάλο πρόβλημα. Περισσότερο κατάφερνα να ακουσω φθόγγους παρά φωνήεντα μόνα τους , κάτι που με άγχωσε πολύ. Στη συνέχεια αρχίσαμε δειλά δειλά και με τοτηλέφωνο. Μετά έβαζα εκτός απ΄τους γονείς και πολλά και διαφορετικά άτομα από το περιβάλλον μου (τους έχω και μπόλικους, ζωή να χουν ολοι) να μου διαβάζουν από διάφορα βιβλία , αποσπάσματα με το στόμα καλυμμένο… άααλλο πακέτο αυτό!! Αυτό ειναι λιγο ζορι. Τον πρώτο χρόνο, ίσως και παραπάνω δεν θυμάμαι, εκτός από την θεραπεία του σπιτιου έκανα και λογοθεραπεία, με την καταπληκτική μοναδική μου λογοθεραπεύτρια κυρία Μαριάννα που πραγματικά με βοήθησε πάρα παρα πολύ,τόσο στο τεχνικό μέρος όσο στο ψυχολογικό.
Σχεδόν 10 χρόνια μετά την επέμβαση είχα τη δυνατότητα να αλλάξω τον επεξεργαστή μου και να πάρω έναν ολοκαίνουριο ο οποίος μου προσέφερε ακόμα περισσότερα! Είναι τρομερό το γεγονός ότι τόσα χρόνια μετά συνεχίζω να εκπλήσομαι με όσα έχω καταφέρει και όσα μου έχει προσφέρει αυτή η μικρή αλλά θαυματουργή συσκευή.
Τι έχω καταφέρει ως τώρα;
α)Καταρχήν σχετικά με τους ήχους τους ξεχωρίζω σχεδόν όλους. 9/10. Υπάρχουν ορισμένοι που ειναι ΑΝΥΠΟΦΟΡΟΙ στο αυτί μου και με ενοχλουν τρομερά, πχ σκουπιδιάρικο, σειρήνες, τα κελαηδηματα συγκεκριμένων πουλιών κλπ. Αλλα κατα τ’αλλα δεν εχω ιδιαιτερο προβλήμα. Μπορω πχ να ακουσω τα τζιτζίκια αρκετά καθαρά αρκεί να εστιάσω εκει. Με τους ήχους είμαστε οκ
β)Μουσική. καθότι οπως ειπαμε είμαι μπουζουκόργιο, όλη μέρα ακουω μουσική κατι που με εχει βοηθήσει πολυ.
Δυστυχως έχω προβλημα στο να ακουσω τους στίχους αμέσως με την πρωτη φορα αλλα αυτό κυρίως γιατί μπλεκεται η φωνη με τα μουσικά όργανα και μου προκαλείται μια συγχυση. Όταν όμως ξέρω έαν τραγουδι, η ας πουμε το εχω ακουσει μια δυο φορές, ξέρω τι ακουω. αν δηλαδη θυμάμαι τον στίχο λάθος, καταλαβαινω οτι δεν τον λεω σωστά και προσπαθώ με τη βοηθεια της ακοής να θυμηθώ τον σωστό στίχο. και τις περισσοτερες φορές το καταφέρνω. Επίσης, καταλαβαίνω τα τραγούδια από τις πρώτες νότες, ποιο ειναι το καθένα, και πολλες φορές αντιλαμβάνομαι οτι το καταφέρνω και στο ραδιόφωνο. Δηλαδη μπορει να εχω βαλει ραδιο και να παίξει ένα ασχετο τραγουδι που να το εχω ακουσει 4 φορές στη ζωή μου, και να το συνειδητοποιησω ποιο ειναι. Με τη μουσική βλέπω μικρές και μεγάλες προοδους διαρκώς. Όπως επίσης οταν πηγαινω στα κέντρα. Στην Καίτη ειδικά που έχω παει τοσες φορές, μπορουσα να καταλαβω τη διαφορά στο πριν και στο μετά. Πριν το κοχλιακό, επρεπε να ακουσω στίχους, ρυθμό κλπ, τώρα σχεδον απο την αρχη, απο τις πρώτες νότες καταλαβαίνω τι θα ακουσω, απλα κι εκει δυσκολευομαι λιγο, διοτι υπαρχει φασαρία, και κουβεντες, και ο κοσμος τραγουδαει, και η μουσική δεν είναι “καθαρή” και “ατόφια”.
γ)Τηλέφωνο. Η προοδος είναι δραματική και διαρκώς εξελισσόμενη σε σημείο που δεν το φανταζομουν ποτε. Με τους γονείς μιλάω με μεγαλη ανεση, όπως επίσης και με τη κολλητή. Ακουω σχεδόν όλους τους φίλους και τους γνωστούς, κυρίως όσους ξέρουν το προβλημα και μου μιλάνε καθαρά. Το θέμα μου δνε ειναι η ένταση αλλά η καθαρότητα της ομιλίας. Εχω αρκετές φορές καταφέρει να συννενοηθώ και με αγνώστους, πχ με μια τράπεζα, με κάποια κοπελα για σεμινάρια κλπ κλπ. Δυστυχως εδώ μεγάλο εμπόδιο μου ειναι και το ψυχολογικό. Ακομα αγχώνομαι και πολλές φορες μπλοκάρω. Θέλω να πιστευω οτι θα το ξεπεράσω και δίνω χρόνο στον εαυτό μου.
δ)Ομιλία. Η αλήθεια είναι πως ακόμα στηρίζομαι πολύ στην χειλεοανάγνωση. Σε μεγάλο βαθμό αλλά σε πολύ πολύ μικρότερο απ’οτι πριν 10 χρόνια ας πούμε.
ε)Ράδιο και Tv. Για το ράδιο και την tv χρησιμοποιω το ειδικό καλώδιο που μου εχουν δώσει για να το συνδέω με το ακουστικό και να κανω τη δουλεια μου. η αληθεια ειναι ότι χωρίς αυτό δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω. Με αυτό όμως μπορω να ακουσω σχεδόν ολη τη συνεντευξη χωρίς να βλεπω παντα τα χείλη. Επίσης έχω καταφέρει να παρακολουθήσω θεατρική παράσταση, και να ακουσω τουλ το 70% ίσως και παραπανω, κατι που ειναι πολυ σημαντικό αν σκεφτεί κανεις οτι μιλανε ταυτόχρονα, πολλοι και δεν βλέπεις εύκολα το στόμα τους.
Το να μην ακους είναι μεγάλο πακέτο. Όταν βγάλω το κοχλιακό, και είμαι μόνη μου, νιώθω πως βρίσκομαι στη μέση του πουθενά, σ’ενα χάος.
Μαθαίνεις όμως να ζεις με αυτό. Μαθαίνεις να ζεις με όλα. Χρειαζεται να βάλεις τον εαυτό σου στο τριπάκι να πει οτι: ξέρεις, αυτό σου λειπει, καλως ή κακώς, κλάψεις η φωνάξεις, αυτο δεν μπορεις να το εχεις. Τέλος. Βρες τρόπο να το αντιμετωπίσεις διαφορετικά και με εναλλακτικούς τρόπους. Πάντα το έκανα αυτό, τό εκανα και τώρα. Και έμαθα να ζω χωρίς την ακοη μου και με την βοήθεια του κοχλιακού, είμαι ακόμα καλύτερα. Και ξέρω οτι με το χρόνο θα βελτιωθω΄κι άλλο. Η αλήθεια είναι οτι έκανα ένα λάθος και άφησα λιγο αυτό που λέμε” να ρουτινιάσει η σχέση μου με το κοχλιακό” . Σταμάτησα να παρακολουθώ τις προοδους και να προσπαθώ για κάτι καινουριο. Σταματησα να επιδιώκω παραπανω πραγματα, ας πουμε οτι μου έγινε συνήθειο. Θες οι ρυθμοί της ζωής, θες ο δικος μου χαρακτήρας, έκανα αυτό το λάθος και τώρα προσπαθώ να επανορθώσω και παλεύω ακομα περισσότερο.
Η αλήθεια είναι πως η ζωή με το κοχλιακό ειναι μια διαρκής παλη. Πρέπει διαρκως να εισαι σε αφύπνιση και διαρκώς να προσπαθεις να ξεπεράσεις τα όρια του εαυτου σου. Σίγουρα από καποια στιγμή αυτό καταλαγιάζει, δεν πρέπει όμως να το αφήνεις να σε εφησυχάσει για πολύ. Είναι ομως μια πάλη γλυκιά, που αξίζει, γιατί σου χαρίζει το θείο δώρο της ακοης και όλα όσα έρχονται με αυτό 🙂
18 Χρόνια λοιπόν με το μικρό μου φιλαράκι! Που αν και με ταλαιπώρησε αρκετά για να τοποθετηθεί (11 ώρες χειρουργείο η κακούργα! 8 ωρο με υπερωρίες!!!!) τελικά με έβγαλε ασπροπρόσωπη!!!
